همه کسانی كه نگاه واقع بينانه تری به عالم هستي دارند، ارزش سرمايه عمر را كه فقط يك بار در اختيارشان قرار گرفته و بدنبالش ابديّت و جاودانگي است را با همه ي وجودشان درك كرده و در يافته اند كه خور و خواب و شهوت و ... هيچ يك ارزش آن را ندارند كه با روح والای انساني كه ثمره كمال بي نهايت است، مبادله كنند

آنان معادل روح خويش را فقط كالاي محبّت مي بينند و لحظه اي محبّت را در روح خود با تمام جهان هستي معادل می شمرند، چرا كه امام عشاق و سید و سالار شهيدان فرمود:

و خسِرت صفقة عبد لم تجعل له من حبّك نصيباً

كالاي آن بنده كه از محبت خود چيزي نصيبش نفرموده اي خسارت برده است (دعاي عرفه امام حسين عليه السّلام )

عاشق شو ارنه روزي كار جهان سر آيد ناخوانده درس مقصود از اين كتاب هستي